Een eetstoornis heb je niet alleen. Het heeft ook impact op jouw omgeving
VOOR NAASTEN
Een belangrijke rol
Ook jij krijgt ermee te maken, als partner, ouder, vriend(in). Misschien zie je iemand die je dierbaar is veranderen. Afstandelijker. Stiller. Of juist krampachtig druk bezig met eten, bewegen, regels. En jij denkt: hoe kan ik helpen zonder het erger te maken?
Je wilt iets doen. Iets zeggen. Maar wat als het het verkeerde is?
Het is logisch als je je af en toe machteloos voelt, of gewoon moe.
Het goede nieuws? Je hóeft het niet allemaal te weten.
Maar het helpt wel als je weet dat jouw rol ertoe doet. Steun van naasten maakt verschil. Niet door er bovenop te zitten, maar door er te zijn. Zonder oordeel. Zonder oplossingen. Maar mét betrokkenheid.
Je bent daarom ook bij mij welkom.
Of je nou een vraag hebt, een verhaal kwijt wilt, of gewoon wilt snappen wat er gebeurt. Ik kijk graag met je mee.
Dit is een plek waar je eerlijk mag zijn. Ook over je eigen grens.
PRAKTISCHE TIPS
Dit kun je doen
Als naaste wil je graag helpen. Logisch. Maar het is niet altijd makkelijk om te weten hoe, zonder dat de ander zich opgejaagd of onder druk gezet voelt.
Daarom hieronder een paar praktische dingen die wél helpen (en een paar die je gerust mag laten).
LUISTEREN
Luister zonder meteen in de advies-stand te schieten. Hoe verleidelijk dat ook is. Soms is echt luisteren precies wat nodig is; geen oplossing, maar aanwezigheid.
EMOTIES EN WELZIJN
Vermijd gesprekken over gewicht, uiterlijk of ‘hoeveel je al gegeten hebt’. Richt je liever op hoe iemand zich voelt. Of vraag gewoon: “Wat heb je nu nodig?”
ONTSPANNEN SFEER
Probeer de maaltijden zo normaal en ontspannen mogelijk te houden. Geen spotlight, geen ondervraging. Vraag of je ergens mee kunt helpen en geef ook de ruimte als dat beter voelt.
SIGNALEN
Hoe herken je een eetstoornis?
Een eetstoornis kun je niet altijd zien. Soms lijkt iemand gewoon wat ‘bewuster’ bezig, terwijl er onder de oppervlakte veel meer speelt. Hoe merk je dat als naaste?
• Veranderd eetgedrag. Het valt je op dat je partner anders is gaan eten, soms maaltijden overslaat, kleinere porties opschept of bepaalde producten volledig vermijdt
• Lichamelijke signalen. Je ziet dat je beste vriendin afgevallen is en het valt je op dat ze geregeld afzegt omdat ze moe is. Ook klaagt ze steeds vaker over een vervelende duizeligheid
• Sociale veranderingen. Je geliefde heeft nergens meer zin in. Geen uitjes, geen spontane plannen. En als er eten bij komt kijken? Dan al helemaal niet.
• Geheimzinnig gedrag. Je dochter ontkent dat er iets is, maar je betrapt haar op stiekem eten of ziet dat ze eten verstopt. Vaak trekt ze zich direct na het eten terug.
• Overmatige focus op gewicht en uiterlijk. Je zus is non-stop bezig met calorieën tellen, wegen, vergelijken. Ze volgt het ene dieet na het andere en lijkt zichzelf steeds strenger te beoordelen.
• Compenseren. Na het eten gaat je partner ineens hardlopen, elke dag. Of je weet dat ze braakt, laxeert of sport uit paniek om ‘het weer recht te trekken’.
“Je geliefde hoeft niet perfect te zijn om te herstellen
en jij hoeft niet perfect te zijn om te helpen”.
- Jenni Schaefer, auteur “Life without ED”
MISVATTINGEN
Hoe zit het nou?
Een eetstoornis draait alleen maar om uiterlijk, eten en gewicht.
Nope. Het gaat vaak veel dieper. Denk aan controle, angst, perfectionisme of het wegdrukken van emoties.
Je ziet het meteen als iemand een eetstoornis heeft.
Was het maar zo simpel. Je kunt er stralend uitzien en tóch keihard worstelen. Gewicht of uiterlijk zeggen niks over wat er vanbinnen speelt.
Als iemand aankomt, is het probleem opgelost.
Gewichtstoename kan een stap zijn in herstel, maar dat betekent nog niet dat het mentaal ook weer goed gaat. Herstel zit niet alleen op je bord, maar ook in je hoofd.
Erover praten helpt niet, dat maakt het alleen maar erger.
Onzin. Praten helpt juist wel. Iemand die zich gehoord voelt, durft ook eerder te veranderen. Dus begin dat gesprek. Ook al weet je niet precies wat je moet zeggen.
VEELGESTELDE VRAGEN
-
Bespreek je zorgen op een rustige manier. Probeer de situatie niet te controleren, maar laat merken dat je bezorgd bent en er voor hen wilt zijn wanneer ze klaar zijn om te praten.
-
Probeer begrip te tonen en te luisteren zonder oordeel. Het is belangrijk om te weten dat een eetstoornis geen keuze is. Vraag hoe je kunt helpen. Het gaat erom dat je er bent, niet dat je alles oplost.
-
Probeer de focus op gezelligheid te houden en niet op het eten zelf. Laat hen eten in hun eigen tempo en vermijd vragen over hoeveel of wat ze eten.
-
Uit je bezorgdheid door te zeggen dat je om hen geeft en graag wilt dat ze gelukkig zijn en herstellen. Stel professionele hulp voor als steun, niet als een oplossing die ze moeten accepteren.
-
Let op signalen, zoals extreem gewichtsverlies, isolatie, stemmingswisselingen of andere gezondheidsproblemen. Als je echt bezorgd bent, bespreek dit dan voorzichtig of zoek steun bij een professional, zoals je (huis)arts.
-
Vermijd opmerkingen over uiterlijk, gewicht of eetgedrag omdat dit gevoelig kan liggen. Probeer in plaats daarvan de focus te leggen op wat je waardeert in hen als persoon.
-
Blijf aandacht besteden aan jezelf en je eigen gezondheid. Geef jezelf niet de schuld. Stel grenzen en geef aan wanneer je ook even tijd voor jezelf nodig hebt. Door goed voor jezelf te zorgen, kun je er ook zijn voor je naaste.
-
Deze gevoelens zijn heel normaal. Zoek iemand om mee te praten, om je emoties te uiten zonder de druk op je naaste te leggen.
